در کـربلا چو قـافـلۀ غـم گشود بار            از غـم هـزار قافـله آمد در آن دیار

آمد هـلال ماه عـزا، در عـزا شـدند            بَـدران آســمـان ولایـت، هــلال‌وار

نیلی شد از عزا، رخ گل‌گون اهل‌بیت            رویش سپـیـد باد، سپهـر سـیاه‌کار!

لشگر همی رسید، گروه از پی گروه            دشمن همی ستاد، قطار از پی قطار

شاه حجاز را ز وفا، کس نشد معین            میر عراق را ز جفا، کس نگشت یار

استاده بهر خواری یک شه، هزار خیل            آماده بهر کشتن یک تن، دو صد هزار

از مویه رفت از دل اهل حرم، شکیب            از گریه رفت از تن آل نبی، قـرار

آن دم که راه آب بر آن فرقه بست، خصم            آفاق پُر شرر شد و افلاک پُر شرار

لب‌تشنه مانـده آل نبی وز بـرایشان            آبی نـبـود جـز دمِ شـمـشیـرِ آب‌دار

خوردند آب از دم شمشیر و تیر خصم            پیران سال‌خورده و طفلان شیر‌خوار

آن دم بر اهل‌بیت نبی کار، زار شد            کآماده گشت سبط نبی بهر کارزار

اصحاب با وفای وی استاده هر طرف            بگْرفته بهر یاری او، نقد جان به کف